ZNIECZULENIE TIVA-TCI – WYCZERPANE

Lata dziewięćdziesiąte XX wieku to czas rozkwitu TIVA-TCI ‒ techniki, którą można określić jako anestezję sterowaną stężeniem propofolu (w surowicy, w miejscu docelowym itd.). Zaletą tej techniki jest dokładność, o której w dużej mierze decyduje fakt uwzględnienia w specjalnie opracowanych algorytmach takich czynników jak wiek, płeć, masa ciała i wzrost chorego.

Pierwsze pompy strzykawkowe do TIVA-TCI były zaprojektowane w taki sposób, że przyjmowały jedynie strzykawki z chipem (nawiasem mówiąc, ich cena była zawrotna).

Współcześnie nie ma powodów, aby ta technika nie była stosowana, ponieważ jest propofol (nie ma chipów…), są nowoczesne pompy strzykawkowe, jak też przewodniki (również ten w języku polskim). Zatem możliwe jest prowadzenie skutecznej, bezpiecznej i przewidywalnej anestezji, opartej na TIVA-TCI.

TCI odnosi się nie tylko do podawania propofolu. W tej technice można podawać i remifentanyl, i sufentanyl, i fentanyl, a nawet ketaminę.

Prof. Waldemar Machała

Mało jest w języku polskim publikacji, w których poświęcono tyle uwagi zagadnieniom znieczulenia ogólnego całkowicie dożylnego. Niby wszystko jest wiadome, niby praktyka opanowana, bo przecież ta technika znieczulenia powinna być obecna w „repertuarze” każdego anestezjologa, a jednak ‒ jak sama przekonałam się w trakcie tłumaczenia niniejszej książki ‒ diabeł tkwi w szczegółach.

Jaki model farmakokinetyczny wybrać dla chorego otyłego, a jaki dla starszej pacjentki, mocno obciążonej zdrowotnie? Decyzja o wyborze odpowiedniego modelu PK w przypadku dziecka też nie jest łatwa… Jak się przygotować do takiego znieczulenia, aby nie popełnić błędu? I w końcu, czy kiedyś w pełni zautomatyzowane i bazujące na sztucznej inteligencji systemy do anestezji pozbawią nas pracy? Zapraszam do lektury!

Dr Agnieszka Koziołek

SPIS ROZDZIAŁÓW

1. Wiadomości ogólne i tło historyczne
2. TCI – wlew kontrolowany docelowym stężeniem leku
• Definicja
• Rozwój systemów TCI
• Elementy systemu TCI
• TCI kontrolowana docelowym stężeniem leku w osoczu
• TCI kontrolowana docelowym stężeniem leku w tkankach efektorowych
3. Farmakokinetyka
• Czym jest model farmakokinetyczny i skąd się bierze?
• Który model zastosować dla konkretnego pacjenta?
• Farmakokinetyka powszechnie używanych środków anestetycznych
• Dokładność systemów TCI
• Interakcje farmakokinetyczne
4. Farmakodynamika
• Wiadomości ogólne
• Farmakodynamika powszechnie używanych anestetyków
• Interakcje farmakodynamiczne
5. Aspekty praktyczne
• Manualne schematy podaży
• Wlewy kontrolowane docelowym stężeniem leku
• Rady dla nowicjuszy w stosowaniu TIVA
• Opioidy a TCI
• TIVA i TCI u chorych otyłych
• Pacjenci wysokiego ryzyka (w wieku podeszłym, z obciążeniami, pacjenci z ograniczoną rezerwą sercową)
• Analgezja pooperacyjna po zastosowaniu remifentanylu
• Środki ostrożności i błędy – informacje praktyczne
7. Przyszłość i kierunki rozwoju TIVA i TCI
8. Przypadki kliniczne

Dodatek: Opis modeli farmakokinetyczno-farmakodynamicznych

Anthony (Tony) Absalom, MBChB, FRCA, mHEA, MD ‒ profesor anestezjologii w Uniwersyteckim Centrum Medycznym w Groningen w Niderlandach. Studiował medycynę na Uniwersytecie w Kapsztadzie w Republice Południowej Afryki. Odbył szkolenie specjalizacyjne we wschodniej Anglii i Szkocji. Na przestrzeni wielu lat jego zainteresowania skupiały się przede wszystkim wokół procedur sedacji, znieczulenia w neurochirurgii i technik znieczulenia dożylnego. Główne obszary jego działalności badawczej to farmakologia i nauki neurobiologiczne. Jest redaktorem British Journal of Anaesthesia, byłym przewodniczącym Towarzystwa Znieczulenia Dożylnego i byłym wiceprzewodniczącym Światowego Towarzystwa Znieczulenia Dożylnego. Obecnie przewodniczący Sekcji Neuroanestezjologii Niderlandzkiego Towarzystwa Anestezjologicznego, a w przeszłości prezes Podkomitetu Naukowego ds. Znieczulenia Ogólnego w Europejskim Towarzystwie Anestezjologicznym (ESA).

Michel MRF Struys, MD, PhD, FRCA ‒ profesor i ordynator oddziału anestezjologii w Uniwersyteckim Centrum Medycznym w Groningen w Niderlandach. Został również nominowany profesorem nadzwyczajnym Departamentu Podstawowych i Stosowanych Nauk Medycznych na Uniwersytecie w Gandawie w Belgii. Posiada liczne belgijskie i niderlandzkie certyfikaty z zakresu anestezjologii i farmakologii klinicznej. Jego główne obszary zainteresowań i działalności badawczej to farmakokinetyka i farmakodynamika kliniczna, technologie optymalizujące dostarczanie substancji czynnych i monitorowanie efektów polekowych. Jest współautorem ponad 200 publikacji naukowych, licznych książek i rozdziałów w podręcznikach. Jest dyrektorem ds. grantów i kontaktów międzynarodowych, pracującym dla British Journal of Anaesthesia. W ESA pełni funkcje redaktora ds. anestezjologii i przewodniczącego komitetu naukowego ds. farmakologii. W praktyce klinicznej interesuje się przede wszystkim znieczuleniem w chirurgii onkologicznej i chirurgii jamy brzusznej.