INTENSYWNA TERAPIA w ciężkich urazach – Tisherman, Forsythe, MACHAŁA – DODRUK

SPIS ROZDZIAŁÓW

1. Miejsce oddziałów intensywnej terapii o profilu urazowym w systemie leczenia urazów
2. Systemy punktacji ciężkości obrażeń
3. Trzecie badanie: jak nie przeoczyć obrażeń
4. Monitorowanie pacjentów urazowych na OIT
5. Wspomaganie układu oddechowego u pacjentów OIT
6. Resuscytacja chorego we wstrząsie krwotocznym
7. Masywne przetaczanie krwi i koagulopatia
8. Prowadzenie wentylacji mechanicznej u pacjentów po urazie
9. Urazy brzucha
10. Obrażenia tkanek miękkich i rabdomioliza
11. Obrażenia narządu ruchu
12. Ciężkie obrażenia czaszkowo-mózgowe: diagnostyka, patofizjologia, leczenie
13. Postępowanie z dawcą narządów
14. Postępowanie w urazowym uszkodzeniu rdzenia kręgowego
15. Leczenie oparzeń
16. Ostre uszkodzenie nerek
17. Endokrynologia u rannych w stanie krytycznym
18. Zakażenia i antybiotykoterapia
19. Hipotermia a uraz
20. Żywienie
21. Zapobieganie żylnej chorobie zakrzepowo-zatorowej
22. Sedacja i analgezja na OIT
23. Obrażenia ciała u dzieci
24. Opieka nad krytycznie chorymi i ciężarnymi po urazie
25. Intensywna terapia seniorów
26. Toksykologia
27. Rehabilitacja pacjentów po urazie
28. Problemy prawne w intensywnej opiece nad pacjentami po urazie

Anestezjologia i intensywna terapia oraz medycyna ratunkowa mają ze sobą wiele wspólnego to stwierdzenie jest nader oczywiste. Lekarze, pielęgniarki i ratownicy medyczni obu tych specjalności spotykają się przede wszystkim na szpitalnych oddziałach ratunkowych, gdzie rozpoczyna się walka o życie chorego, który dopiero co trafił do szpitala. Kolejność wykonywanych procedur medycznych określa ,,ścieżkę” pacjenta, która wiedzie poprzez blok diagnostyczny i salę operacyjną, a kończy się na oddziale intensywnej terapii.
Urazy są trzecią przyczyną zgonów po 40 r.ż. i pierwszą przyczyną śmierci przed czterdziestką. Stanowią zatem główny czynnik zgonu młodych ludzi. Powoduje to, że leczenie chorych ze współistniejącymi obrażeniami ciała staje się nie lada wyzwaniem, a sposób podjęcia czynności przez zespół urazowy stwarza (albo nie) warunki do tego, żeby pacjent wyzdrowiał i opuścił szpital o własnych siłach w stanie, który umożliwi mu podjęcie na nowo obowiązków zawodowych na przestrzeni kolejnych, długich lat życia.
Informacje zawarte w 28 rozdziałach amerykańskiego podręcznika pod oryginalnym tytułem Trauma Intensive Care, który z przyjemnością oddajemy w Państwa ręce, składają się na przewodnik dedykowany każdemu lekarzowi mającemu kontakt z chorym po urazie. Są zatem przydatne przede wszystkim anestezjologom, lekarzom medycyny ratunkowej i chirurgom oraz ich najbliższym współpracownikom, bez których praca zespołu urazowego nie byłaby możliwa.

Dr hab. Waldemar Machała