Drodzy Czytelnicy,
wyczerpanie się kilkutysięcznego nakładu pierwszego wydania „Dysfunkcji wątroby”, która była napisana przeze mnie jako monografia „niszowa”, dla wąskiego grona specjalistów, bardzo mnie zaskoczyło ‒ nie spodziewałem się takich wyników sprzedaży.
Słowa uznania, które usłyszałem od Koleżanek i Kolegów na licznych konferencjach naukowych dotyczące poziomu merytorycznego monografii, świadczą że pierwsze wydanie zostało przez Państwa przyjęte dobrze. Bardzo za to dziękuję!
Wersja 2.0 „Dysfunkcji wątroby”, została nie tylko wzbogacona o najnowsze doniesienia literatury światowej, ale także w wielu rozdziałach istotnie uzupełniona o zagadnienia nieporuszone w pierwszej edycji, a istotne z punktu widzenia klinicysty praktyka.
Aktualne wydanie zostało poszerzone o dwa nowe rozdziały: „Ciężką dysfunkcję wątroby po zażyciu nowych substancji psychoaktywnych” oraz „Hepatotoksyczność steroidów anaboliczno-androgennych”. Ich dodanie wynika z warunków zmieniającego się świata, w którym zażywanie dopalaczy czy testosteronu jest bardzo rozpowszechnione.
Ponadto znacznie zmodyfikowano rozdział „Ostra niewydolność wątroby” uzupełniając go o aktualne i praktyczne zalecenia postępowania, jak również rozdział „Strategie terapeutyczne stosowane w ciężkiej dysfunkcji wątroby” rozszerzając go o terapie nerkozastępcze wykorzystywane w ciężkiej dysfunkcji wątroby (CVHDF i CVVHD) do zmniejszenia poziomu amoniaku (ALF) czy typowej terapii nerkozastępczej (ACLF, HRS).
Niewielki rozmiar monografii wymusza ograniczenie informacji do aspektów o największym znaczeniu teoretycznym i praktycznym, co może ułatwić Państwu odbiór treści, zwiększając bezpieczeństwo chorych i pomagając w przełamaniu bariery psychologicznej, jaka towarzyszy wprowadzaniu nowych, zwłaszcza inwazyjnych metod terapii.
W tekście książki zawarte są odpowiedzi na wiele nurtujących pytań, choć niestety, nie na wszystkie. Jednocześnie nie podlega dyskusji fakt, że istnieje coraz więcej schematów terapii chorób wątroby, które są skuteczne i można je z powodzeniem stosować.
W przypadku wystąpienia ciężkiej dysfunkcji wątroby, konieczna jest niezwłoczna dokładna diagnostyka przeprowadzona przez dobrze wyszkolonych i przygotowanych do leczenia tej grupy chorych lekarzy, co mam nadzieję w pewnym stopniu będzie także efektem zapoznania się Państwa z niniejszym przewodnikiem.
Drugie wydanie podobnie jak pierwsze przeznaczone jest przede wszystkim dla lekarzy prowadzących intensywną terapię, lekarzy ze specjalizacją chorób wewnętrznych, chorób zakaźnych, kardiologii, chorób płuc czy chirurgii ogólnej lub szkolących się w tym zakresie.
Prof. Mariusz Piechota
SPIS ROZDZIAŁÓW
1. Podstawy anatomii i fizjologii wątroby
2. Rola i funkcje wątroby
3. Stopień uszkodzenia wątroby ‒ terminologia
4. Ocena uszkodzenia wątroby
5. Ostra niewydolność wątroby
6. Ciężka dysfunkcja wątroby po zażyciu nowych substancji psychoaktywnych
7. Hepatotoksyczność steroidów anaboliczno-androgennych
8. Przewlekła niewydolność wątroby
9. Zaostrzona przewlekła niewydolność wątroby
10. Strategie terapeutyczne stosowane w ciężkiej dysfunkcji wątroby: Zasady ogólne • Strategie obniżające poziom amoniaku: leczenie farmakologiczne, HD, CVVHDF, CVVHD • Biologiczne sposoby podtrzymywania funkcji wątroby • Niebiologiczne sposoby pozaustrojowego podtrzymywania funkcji wątroby: FPSA ‒ frakcjonowana separacja osocza i adsorpcja, MARS ‒ recyrkulujący system adsorpcji molekularnej, SPAD ‒ dializa albuminowa w systemie jednego przejścia i terapie oparte na adsorpcji (DPMAS, CytoSorb), wysokoobjętościowa wymiana osocza
11. Hipoksyczne (ischemiczne) zapalenie wątroby
12. Alkoholowa choroba wątroby
13. Niealkoholowa stłuszczeniowa choroba wątroby
14. Znieczulenie pacjentów z dysfunkcją/niewydolnością wątroby do zabiegów innych niż przeszczep wątroby