CIĄGŁA TERAPIA NERKOZASTĘPCZA – 2.0 – PROMOCJA

SPIS ROZDZIAŁÓW

Część I. Zagadnienia teoretyczne

1. Stany krytyczne z towarzyszącą niewydolnością nerek
2. Geneza i uzasadnienie rozwoju ciągłej terapii nerkozastępczej
3. Terminologia i nazewnictwo
4. Podstawowe zasady transportu substancji rozpuszczonych
5. Zasady prowadzenia gospodarki płynowej
6. Wskazania, kwalifikacja pacjentów i czas rozpoczęcia terapii
7. Rozszerzenie wskazań do ciągłej terapii nerkozastępczej
8. Adekwatność dawki i jej ocena
9. Zaburzenia równowagi elektrolitowej i kwasowo-zasadowej

Część II. Zagadnienia praktyczne

10. Wybór terapii nerkozastępczej w ostrej niewydolności nerek
11. Dostęp naczyniowy do ciągłej terapii nerkozastępczej
12. Obwód pozaustrojowy i przepis zabiegu
13. Powierzchnia i materiał błony
14. Płyny stosowane w ciągłej terapii nerkozastępczej
15. Alarmy i rozwiązywanie problemów
16. Strategie optymalizacji obiegu pozaustrojowego w leczeniu nerkozastępczym, niezwiązane ze stosowaniem antykoagulacji
17. Antykoagulacja
18. Regionalna antykoagulacja cytrynianowa
19. Dawkowanie leków podczas ciągłej terapii nerkozastępczej

Część III. Szczególne sytuacje kliniczne

20. Ciągła terapia nerkozastępcza u dzieci
21. Terapeutyczna wymiana osocza w intensywnej terapii
22. MARS – recyrkulujący system adsorpcji molekularnej
23. Terapie oparte na adsorpcji
24. Terapie hybrydowe

Część IV. Zagadnienia organizacyjne

25. Środowisko oddziału intensywnej terapii
26. Jakość opieki nad pacjentem i praca w zespole
27. Aspekty organizacyjne: opracowanie schematów postępowania i procedur ciągłej terapii nerkozastępczej
28. Aparaty do ciągłej terapii nerkozastępczej
29. Zapewnienie jakości ciągłej terapii nerkozastępczej
30. Nauczanie ciągłej terapii nerkozastępczej na oddziale intensywnej terapii

Rozwój intensywnej terapii stawia przed specjalistami tej dyscypliny nowe wyzwania. Jedną z konsekwencji jest konieczność zastosowania aparatu zastępującego funkcję nerek, niezbędnego do leczenia chorych w ciężkim stanie ogólnym. Obok respiratora, jest on obecnie powszechnie używanym narzędziem, pomocnym w przywracaniu homeostazy u chorych z niewydolnością wielonarządową na OIT.

Postęp medycyny i zwiększenie dostępności urządzeń do terapii nerkozastępczej wymagają od lekarzy oddziałów intensywnej terapii nowych umiejętności i przyswojenia szerokiej specjalistycznej wiedzy…

„Ciągła terapia nerkozastępcza” to pierwszy wydany w języku polskim przewodnik traktujący wyłącznie o współczesnych metodach pozaustrojowego oczyszczania krwi na oddziale intensywnej terapii…

…Rękojmię wysokiego poziomu merytorycznego podręcznika stanowią nazwiska redaktorów i autorów poszczególnych rozdziałów, którzy należą do światowej czołówki ekspertów w dziedzinie leczenia nerkozastępczego w intensywnej terapii. Są oni aktywni w obszarze upowszechniania wiedzy, praktyki klinicznej, a jednocześnie publikują oryginalne prace naukowe, na podstawie których formułowane są aktualne rekomendacje.

Niewielki rozmiar podręcznika wymusza ograniczenie informacji do aspektów o największym znaczeniu praktycznym, co może ułatwić odbiór treści, zwiększając bezpieczeństwo chorych i pomagając w przełamaniu bariery psychologicznej, jaka towarzyszy wprowadzaniu nowych, inwazyjnych metod terapii.

…Zagadnienia dotyczące podziału kompetencji i odpowiedzialności pomiędzy specjalistów anestezjologii i intensywnej terapii oraz nefrologii dostosowano do organizacji przyjętej w większości ośrodków w Polsce.

Oddając do rąk czytelników kolejne, poprawione wydanie polskiego tłumaczenia, liczę, że publikacja niniejsza przybliży zasady prawidłowego i bezpiecznego prowadzenia leczenia nerkozastępczego na OIT…

Prof. dr hab. Romuald Lango